Biblioteka

Było wietrzne popołudnie, byłem w karczmie, nie wiem po co ludzie przychodzš do tak obskurnego miejsca, nic prócz piwa i ciepłej gorzałki tu nie znajda, a pijšc te œwiństwa tyko pogršżajš się w nałogu, przede mnš miałem najlepszy okaz żywego, przynajmniej póki co, człowieka dla którego los nie był zbyt łaskawy. Leżał upity na stole i spał? Nieważne nie powinno mnie to interesować Zwróciłem głowę na okno, byle tylko nie patrzeć na ludzkie nieszczęœcie przez zamazane od brudu okna oglšdałem jak wiatr ten sam wiatr który niegdyœ mnie uspokajał dziœ tylko coraz bardziej mnie irytował, czułem się jak te drzewa atakowane z wszystkich stron, miotane na lewo i prawo i nikt nie był w stanie im pomóc, byłem sam jak palec, czułem się odrzucony i niedoceniany. Dawno nie byłem smutny... chyba od czasu aż w akademii ograniczono mi magie do takiego stopnia, że z potężnego żywiołu lodu mogłem sobie ochładzać napoje soplami, konsekwencja czynu... przynajmniej tego się nauczyłem. Ale teraz nie należę do klasztoru sam sobie jestem panem i sam decyduje o tym co powinienem zrobić a co nie... mimo to czuje się niedoceniany i atakowany przez osoby, które uważam za rodzinę, umysł człowieka to dziwna rzecz.
Wiatr coraz bardziej i bardziej się zmagał, a drzewa łamały się pod wpływem takiej siły. I wtedy ten nieprzytomny pijak wstał... - Oooon, on na nas patrzy - majaczył
- Zbesczeœc.. cccił... - biedaczek miał problemy z słowami – bibliotekę
Hm... w sumie to nie zwracał bym na niego większej uwagi gdyby nie to że tymi słowami przypomniał mi o bibliotece, a iloœć zaległych do oddania ksišżek mam conajmniej... yyy duża. Poza tym nie miałem już chęci ani nastroju przesiadywać w karczmie. Postanowiłem już, moim następnym celem była biblioteka, jak tylko dojœć do niej w takš burze? Teleportacja może okazać się zbyt niebezpieczna, a pójœcie pieszo nierozsšdne. Brakowało mi pomysłu... siedziałem tylko i czekałem aż burza ucichnie, mijały sekundy, minuty godziny. Czas wydawał się jakby stanšł w miejscu, cišgle widziałem te same twarze pijaków i te same tanie browary, aż w końcu burza ustała a ja spokojnie mogłem wyruszyć do biblioteki Stałem przed bibliotekš, cały budynek był ciemny a wszystkie œwiece zgaszone. Z poczštku myœlałem ze po prostu biblioteka była już nieczynna, lecz bibliotekarz nie może być tak nie rozsšdny aby jš nie zamknšć. Małymi kroczkami wszedłem do biblioteki szukajšc jakieœ pochodni albo chociaż œwiecy do oœwietlenia sobie drogi i znalazłem... szedłem powoli przez ciemne i zakurzone regały prosto do recepcji aby odstawić wypożyczone ksišżki, jak się spodziewałem tam też nikogo nie zastałem, za to znalazłem pióro po czym pozostawiłem swoje imię na kartce- gdy recepcjonistka/nista wróci będzie wiedział kto oddał ksišżki, gdy miałem zwrócić się ku wyjœciu, uwagę mych oczu przykuły małe drzwi za przesuniętym regałem, ciekawoœć to wrodzona cecha ludzka a ich nie powinno się ignorować. Zmieniłem, więc cel podróży na te małe drzwi, hah, gdy podszedłem do nich okazały się jeszcze mniejsze niż z daleka żeby przeznie przejœć musiałem kucnš, jednak pomieszczenie za drzwiami było znacznie większe i pojemniejsze niż można było się spodziewać. Gdy tylko przedostałem się przed drzwi, niespodziewany goœć stanšł mi w wizycie. - OdejdŸdŸ... natychmiast lub skończyszsz... tak jak ten bibliotekarzrz...- głos miał upiorny, który odbijaj się o œciany pomieszczenia, wyglšdał na niematerialnego ducha
- Więc ten pijak wcale nie był pijakiem... a ty nie wydajesz się na zbyt groŸnego
- Powiedziałem odejdŸdŸ... lub zapłacisz za swoja obecnoœć tutaaaj...
- ZejdŸ na ziemie, jesteœ tylko duchem a ja twoim strażnikiem, nie mam zamiaru przeszkadzać Ci w twojej egzystencji, nie istnieje po to aby zwalczać zło, jestem raczej typem obserwatora i neutralnej osoby, ale jeżeli chcesz zginšć to proszę pomogę , któreœ z stron i zniszczę jeden z pomiotów...
- Czegooo... w takim razie chceszsz?
- Niczego prócz czytania w spokoju tych zbiorów, wiele powieœci które się tutaj znajdujš sš nieznane œwiatu
- dobrze więccc...
a duch powoli oddalał się...
- A i jeszcze jedno, odczaruj bibliotekarza nie mogę patrzeć jak on cierpi
- Grgh...
Heh, bawiš mnie duchy czasem sš takie zabawne i bezbronne, nie ważny jest jednak ta marna namiastka ducha lecz to czego pilnował. Mianowicie ksišg i chodŸ ukryta krypta nie była duża, myœlę że wiele z tych ksišg były warte zachodu... Jakie one sš? Trudno okreœlić lecz czuje, że długo będę je studiował...


-->